Spelenderwijs

Ik klap mijn pc dicht en loop de trap af. Doe mijn jas aan en wandel naarbuiten. Voor de wassende maan drijft een plukje wolken voorbij. Nog voor ik de straat uit ben zie ik twee hondjes met knipperende lichtjes om hun halzen. Bazin en baasje schuifelen zwijgzaam voort. De hondjes blijven precies naast ze. Ik sla een smal straatje in met oude platanen aan de ene kant en aan de andere kant oude huisjes. In de feestmaand is het er helemaal een Dickenstafereel. Aan een tafel zitten een oma en opa. Hij heeft zijn iPad voor zich, zij borduurt. Hun hele huis is omringd door lichtjes en nergens hangt de kerstboom voller dan bij hen. Een paar huisjes verderop loopt een moeder met haar baby door de kamer te ijsberen. Bij de rotonde sla ik linksaf en daarna rechts. De straat stijgt licht en ik ben blij in deze stilte de nacht te ervaren. Ik loop langs de voortuinen. Bij vrienden klinkt gitaarmuziek. Bij het huisje op de hoek dat altijd zo veel liefde uitstraalt steek ik over. In het kleine winkeltje lachen de rode paprika’s, courgettes en couscous me toe. Ik sta even stil bij de etalage van een nieuw winkeltje. De kerstboom staat er nog en is behangen met spinrag dat bedekt lijkt met een laagje ijs. Aan het einde wandel ik een straat in waar een goedkope parfum lucht hangt die langzaam vervaagt. Mijn hoofd is leeg en ik lach wanneer ik twee jongens op een fiets zie proberen een groenbak te verkassen. De jongen achterop houdt het niet meer en moet afstappen waarna ze het opnieuw proberen. Ik ben bijna weer in mijn straat waar vorig jaar rond deze tijd een wolf kuierde. Terwijl ik mijn voordeur open, word ik omhelsd door de warmte van mijn huis. Ik hang mijn jas op, trek mijn schoenen uit en bedenk dat ik vergat de vriendin een gelukkig nieuwjaar te wensen. Boven sla ik de laptop open en typ de woorden die regelrecht uit mijn hart stromen. Het is fijn bij iemand even je verhaal als uitlaatklep te kunnen doen. Sommige dingen kun je niet uitleggen aan diegene aan wie het zou mogen. Dat je weet. En ik leerde weer.

Dat ik door er soms naartoe geduwd te worden zelf net zo goed deelnemer was in het toneelstuk. Ondanks dat het beste wensen! De gevoelens van de ander blokkeren of transformeren met een aura van liefde. We spelen op aarde allemaal rollen om elkaar te spiegelen. Zo leren we sneller of tikken we iets af. Voor wie dat zo wil en kan zien. Ik zie dat mijn vriendin een spraakbericht stuurde. Ook nog iets vergeten. Liefdevol 2020!