Eigenwijsjes zingend

Enthousiast verwoordt ze in een nieuwe groepsapp dat ze een dagje uit organiseert. Of we willen aangeven wanneer we kunnen. Ik vind het een lief initiatief, alleen... Ik merk meteen dat ik nog alijd niets heb met georganiseerde uitjes waarbij ik de dag doorkom met iets wat helemaal niet met mij resoneert. Ik draag ze een warm hart toe, Dat zeker! En ik wil ze graag een keer zien en spreken op een 'gezellig feestje'. Ik verwoord het zoals het is, met de zachtheid die ik erbij voel en druk op verzenden. Het kan gewoonweg niet. Leven volgens andermans maatstaven of ideeën. Ik wil leven vanuit bezieling. Passie! Dat is wie en wat ik ben. En ja, natuurlijk moet ik me vaak genoeg aanpassen. En ook ik doe dingen waar ik niet op zit te wachten. Doen we allemaal. Btw-aangifte is er zo een. Maar wanneer ik me in verbinding voel met wat ik doe, dan ben ik de leukste versie van mezelf. Blijf ik het dichtst bij wie ik ben. Als kleine kriebel met blonde krullen besefte ik dat principe al. Wat iemand ook deed, zei of dacht: Diep vanbinnen wist ik dat ik er mocht zijn. Voelend dat wat de ander deed of dacht, niet gelijk was aan wat ik ben. Misschien de reden dat ik goed voor mezelf zorg en (soms stapje voor stapje, soms hollend) doorga. Die kern hebben we allemaal. Ik ging stilletjes eigenwijs mijn pad. Niet altijd eigenwijs genoeg. Een man in Utrecht verwoordde het zo: Sommige mensen zijn als deze steen... dan zie je direct alles aan de binnenkant. Jij bent als deze. En hij pakte een rond keitje en opende hem. De steen met de geheimzinnige grot vol glinsterende kristalletjes staat op mijn werktafel. Hij inspireert me om vanuit dat beeld te werken in mijn atelier. wanneer je me pijn doet, dan mis je

me niet, wanneer je probeert dan terg je

me, wanneer je wil dan breek je

mijn hart, maar nooit

in mijn kern waar de zon

altijd schijnt op de liefde

voor alles en iedereen

beeld, 2018, j.c. willemse